Τι είναι η μέθοδος Feldenkrais;
Η μέθοδος Feldenkrais είναι μια ιδιαίτερη μέθοδος σωματικής επανεκπαίδευσης που δημιουργήθηκε από τον Moshe Feldenkrais (1904-1984). Ο μαθητής μαθαίνει να δραστηριοποιεί τον εαυτό του με νέους έξυπνους τρόπους διερευνώντας τις κινητικές του συνήθειες κ βελτιώνοντας τον τρόπο που οργανώνει το σώμα του για κάθε καθημερινή κίνηση και δράση.
Ο Moshe Feldenkrais μελέτησε και ερεύνησε διάφορους τομείς επιστημών, όπως εμβυομηχανική, ψυχολογία, παιδαγωγική, και νευρολογία του εγκεφάλου για περισσότερα από 40 χρόνια. Παρατήρησε λοιπόν, ότι η δυσκολία στην πραγματοποίηση ορισμένων κινητικών δράσεων οφείλεται στην έλλειψη συγκεκγριμένων πληροφοριών στον κινητικό χάρτι του εγκεφάλου. Ανακάληψε ότι όταν ένα μέρος του σώματος τραυματίζεται, η αναπαράσταση του στον χάρτι του εγκεφάλου έχει την τάση να μικράινει ή να εξαφανίζεται. Με άλλα λόγια, όταν οι συνήθειές μας στις κινήσεις που κάνουμε, μας απογοητευόυν είτε γιατί μας προκαλούν πόνο είτε γιατί μας προκαλούν δυσφορία, οφείλεται στο ότι δεν γνωρίζουμε το πώς να οργανώσουμε μια απλή κίνηση, όπως, για παράδειγμα, το να σηκωθούμε όρθιοι ή να περπατήσουμε.
Ο Feldenkrais υποστήριξε ότι οι συνήθειές μας στον τρόπο που κινούμαστε δεν είναι έμφυτες. Εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε λαθεμένα πως είναι από τη γέννησή μας προγραμματισμένες, εξαιτίας της επαναληπτικής και αυτοματοποιημένης χρήσης τους. Η αλήθεια είναι ότι, εξαιτίας της πλαστικότητας του ανθρώπινου νευρικού συστήματος, οι συνήθειες στην κίνησή μας, που δημιουργήθηκαν κατά την παιδική ηλικία, μπορούν να βελτιωθούν και να αλλάξουν. Η πρόκληση για τον Feldenkrais ήταν να δημιουργήσει μια διαδικασία μάθησης που να αυξάνει την συναίσθηση της κίνησης, διεγείροντας αυτήν ακριβώς την ιδιότητα της πλαστικότητας των νεύρων, ώστε να τροφοδοτείται όλο το νευρικό σύστημα με νέες πληροφορίες και να αναδιοργανώνεται.
Η συναίσθηση των κινήσεων μας πετυχαίνεται με μικρές, αργές, συντονισμένες ακολουθίες κινήσεων, έχοντας την προσοχή μας σε αυτό που επιχειρούμε κάθε φορά, ώστε να γίνεται απαλά και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Η προσοχή και η παρατήρηση αυτών των κινήσεων επιτρέπει στο νευρικό μας σύστημα να διακρίνει τις αισθήσεις σε κάθε μέρος του σώματος και να διαφοροποιείται, έτσι ώστε να μπορεί να αυξήσει την λειτουργικότητά του. Το αποτέλεσμα της μεθόδου αυτής είναι ότι ο μαθητής, χρησιμοποιώντας καλύτερα τη σκελετική του δομή, αναπτύσσει την αίσθηση ευθυγράμμισης και συντονισμού και επαφίεται λιγότερο στην μυϊκή προσπάθεια για οποιαδήποτε επιθυμητή δράση, εξαιτίας της επίγνωσης του εαυτού του.
Ο Feldenkrais πίστευε ότι ο τρόπος που κινούμαστε εκφράζει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, την εκάστοτε κοινωνική μας συμπεριφορά, τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους, και τέλος, την στάση μας απέναντι στον κόσμο. Υποστήριξε ότι η εικόνα του εαυτού του για τον κάθε άνθρωπο προκύπτει από έναν μοναδικό για τον καθένα συντονισμό ανάμεσα στην σκέψη, την κίνηση, τις αισθήσεις και τα συναισθήματα. Καθώς, λοιπόν, μαθαίνουμε νέους τρόπους οργάνωσης της κίνησης, αποκτούμε ταυτόχρονα και νέους τρόπους αλληλεπίδρασης με τον υπόλοιπο κόσμο. Η αυξανόμενη συνειδητότητα των κινήσεων μας μέσω της διερεύνησης της σχέσης πρόθεσης – δράσης δίνει τέλος στον φαύλο κύκλο της συνήθειας στον τρόπο που δραστηριοποιούμαστε. Αυτού του είδους η παρέμβαση στη δύναμη της συνήθειας έχει τεράστιο θετικό αντίκτυπο σε όλες τις πτυχές της ζωής του μαθητή.
Η στάση που υιοθετεί ο δάσκαλος απέναντι στο μαθητή κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος δεν έχει ποτέ επικριτικό χαρακτήρα, γιατί η πρόθεση των δασκάλων της μεθόδου Feldenkrais δεν είναι να ‘διορθώσουν’ ή να ‘θεραπεύσουν’, αλλά να δημιουργήσουν τις μαθησιακές συνθήκες που θα επιτρέψουν στο μαθητή να αποκτήσει επίγνωση της μοναδικότητάς του.
.Περισότερες πληροφορίες: http://www.feldenkrais.com